இலக்கிய மன்றப் போட்டிகள் - கதை கூறுதல் நிலை: 2 (வகுப்பு 8)

 இலக்கிய மன்றப் போட்டிகள்  

 மாதிரி கதைகள் 

நிலை :2  ( வகுப்பு 8)

சூழல்: 1

    கடலில் இருந்து நெகழி கழிவுகளை சுத்தம் செய்யக்கூடிய ஒரு கருவியை வடிவமைப்பதே உங்கள் பள்ளி திட்டம் என்றால் உங்கள் கண்டுபிடிப்பு எப்படி இருக்கும். அது எவ்வாறு செயல்படும்?

எங்கள் பள்ளியில் ஒரு நாள் ஆசிரியர் அறிவித்தார்:

    “இந்த ஆண்டு அறிவியல் கண்காட்சிக்கான தலைப்பு — கடல்சுத்தம்! நீங்கள் கடலில் மிதக்கும் நெகிழி (Plastic) கழிவுகளை அகற்றக்கூடிய கருவியை வடிவமைக்க வேண்டும்.”

    அந்த அறிவிப்பைக் கேட்டவுடன் எங்கள் குழுவில் உள்ள அனைவரும் ஆர்வமாக ஆலோசனை செய்தோம். “நாம் கண்டுபிடிக்கும் கருவி வெறும் சுத்தம் செய்ய மட்டும் இல்லாமல், கடலிலுள்ள மீன்கள், ஆமைகள் போன்ற உயிர்களுக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லாமல் இருக்க வேண்டும்,” என்று நாங்கள் முடிவெடுத்தோம்.

எங்கள் கண்டுபிடிப்பு – “பிளாஸ்டிக் வேட்டையான் (Plastic Hunter)”

    இந்த கருவி ஒரு சிறிய படகு போல் இருக்கும். ஆனால் அதில் சிறப்பு வசதிகள் பொருத்தப்பட்டிருக்கும்:

1. சென்சார் கண்கள் – கடலில் மிதக்கும் பிளாஸ்டிக் பைகள், பாட்டில்கள் போன்றவற்றை உணர்ந்து கண்டுபிடிக்கும்.

2. சுழலும் கை – அந்தக் கழிவுகளை மெதுவாகக் களைந்து பக்கத்தில் உள்ள தொட்டியில் சேர்க்கும்.

3. தேர்வு இயந்திரம் – சேகரித்த பிளாஸ்டிக்கையும், கடல்பாசி அல்லது சிப்பி போன்ற இயற்கை பொருட்களையும் தனித்தனியாக பிரித்துவிடும்.

4. சூரிய ஆற்றல் – எங்கள் கருவி மின்சாரம் தேவையில்லை; சூரிய பலகை பொருத்தப்பட்டிருப்பதால் சுற்றுச்சூழலுக்கும் கேடு இல்லை.

அது எவ்வாறு செயல்படும்?

    படகு கடலில் மிதந்துகொண்டே சென்சார் கண்களால் நெகிழியை கண்டுபிடிக்கும். உடனே சுழலும் கை நீட்டப்பட்டு அந்தக் கழிவை எடுத்து தொட்டியில் போடும். அதே சமயம் தேர்வு இயந்திரம் அதை வகைப்படுத்தும். பிளாஸ்டிக் பாட்டில்கள் ஒன்றுபுறம், பிளாஸ்டிக் பைகள் இன்னொன்றுபுறம் சேர்க்கப்படும்.

    கடலில் வாழும் மீன்கள் அருகில் வந்தால், சென்சார் உடனே அதை உணர்ந்து கை தானாக நிற்கும். அதனால் உயிர்களுக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லை.

வெற்றிக் காட்சி

    அறிவியல் கண்காட்சியின் நாளில் எங்கள் மாதிரியை கடல் நீர் நிரப்பிய பெரிய தொட்டியில் சோதித்தோம். மிதந்திருந்த பிளாஸ்டிக் பாட்டில்களையும் பைகளையும் எங்கள் “பிளாஸ்டிக் வேட்டையான்” விரைவாகச் சேகரித்தது. அனைவரும் கைத்தட்டினர்.

    ஆசிரியர் சிரித்து, “நீங்கள் சிந்தித்த இந்த கண்டுபிடிப்பு ஒருநாள் உண்மையிலேயே கடலை சுத்தமாக்க உதவும்,” என்றார்.

    அந்த நாள் முதல் நாங்கள் கனவு காணத் தொடங்கினோம் – ஒருநாள் எங்கள் கருவி உண்மையாகக் கடலில் பணி செய்யும் நாளை..

சூழல்: 2

    நீங்கள் வனப் பாதுகாவலர் என்று கற்பனை செய்து கொண்டு சுற்றுச்சூழல் மாறுபாட்டினால் ஏற்படும் விளைவுகளிலிருந்து காடுகளை எவ்வாறு பாதுகாப்பீர்கள்?

கதை : “வனக் காவலனின் உறுதி”

    நான் ஒரு வனப் பாதுகாவலன். தினமும் காலை, பசுமையான காடுகளில் நடைபயிற்சி எடுப்பது என் வேலை. ஆனால் கடந்த சில ஆண்டுகளில், என் கண்முன்னே காடு மாறி வருவதை கவனித்தேன். வனத்தில் முன்பு இனிமையாகக் குரலிட்ட பறவைகள் மெல்லக் குறைந்து போனன. விலங்குகள் தண்ணீர் தேடி தூரம் சென்று அலைந்தன. மரங்களின் இலைகள் கூட வறண்டு போக ஆரம்பித்தன.

    “இது எல்லாம் சுற்றுச்சூழல் மாறுபாட்டின் விளைவு” என்று நான் புரிந்துகொண்டேன். மழை நேரத்தில் பெய்யவில்லை; வெப்பம் அதிகரித்தது. இதனால் வனத்தின் உயிர்கள் அனைத்தும் சிரமப்படத் தொடங்கின.

    அந்த இரவு, நானே என்னிடம் ஒரு வாக்குறுதி எடுத்துக் கொண்டேன் –

“இந்த காடுகளை நான் காப்பாற்ற வேண்டும். உயிர்கள் அனைத்தும் சுவாசிக்கும் இடமாக இதை நிலைநிறுத்த வேண்டும்.”

அடுத்த நாள் முதல் நான் பல திட்டங்களை ஆரம்பித்தேன்:

• வனத்தில் உலர்ந்த பகுதிகளில் சிறு குளங்கள் தோண்டினேன், விலங்குகள் தண்ணீர் குடிக்க.

• வனத்தில் விழுந்து கிடந்த விதைகளை சேகரித்து நட்டு புதுமரங்களை வளர்த்தேன்.

• மக்கள் தீ மூட்டாமல் இருக்க விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தினேன்.

• அருகிலுள்ள கிராமங்களில் சென்று “காடு நம் உயிரின் மூச்சு” என்று விளக்கினேன்.

• பிளாஸ்டிக் காடுகளில் போகாமல் தடுக்க, சிறுவர்களுக்கே கற்றுக்கொடுத்தேன்.

    மெல்ல மெல்ல காடு மீண்டும் பசுமையடைந்தது. மழை பெய்ததும், நாங்கள் வளர்த்த மரங்கள் தண்ணீரை குடித்து, புதிய பச்சை இலைகளைக் காட்டின. பறவைகள் மீண்டும் வந்து பாடின. விலங்குகள் அமைதியாகக் குடியமர்ந்தன.

    காட்டை பார்த்தபோது, என் மனதில் பெருமை பொங்கியது.

“சுற்றுச்சூழல் மாறுபாட்டை தடுக்க நாம் எல்லோரும் காடுகளைப் பாதுகாக்க வேண்டும். காடு காப்பது என்றால் உயிர் காப்பதுதான்” என்று நான் உறுதியுடன் கூறினேன்.

சூழல்: 3

    உள்ளூர் சூழலை பாதுகாக்க விரும்பும் ஒரு ஆர்வலர் என்று கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள் சமூகத்தில் உள்ள மற்றவர்களை எவ்வாறு ஊக்குவிப்பீர்கள் என்பதை பற்றி கதை சொல்லுங்கள்.

கதை: “பசுமையின் பாதை”

    என் பெயர் அருண். நான் வசிக்கும் கிராமம் அழகானது. வயல்கள், குளங்கள், மரங்கள்—எல்லாமே வளமுடன் இருந்தன. ஆனால், ஆண்டுகள் செல்லச் செல்ல, பிளாஸ்டிக் குப்பைகள் குவிந்து, குளம் மாசுபட்டு, மரங்கள் வெட்டப்பட்டு காட்சி மாறியது. இதைப் பார்த்து மனம் வருந்தினேன்.

    ஒருநாள் நான் நினைத்தேன்: “நான் ஒருவனாக என்ன செய்ய முடியும்? ஆனால், நானே தொடங்கினால் பலரும் இணைவார்கள்.”

    அந்த எண்ணத்தோடு, பள்ளி மாணவர்களிடம் சென்று மரங்களை நடும் போட்டி நடத்தினேன். சிறிய பரிசு வைத்து ஊக்குவித்தேன். குழந்தைகள் உற்சாகமாக பங்கேற்றனர். அடுத்ததாக, பெண்கள் சங்கத்தில் பிளாஸ்டிக் பயன்பாட்டை குறைக்க எப்படி துணிக்குடைகள் பயன்படுத்தலாம் என்பதைச் சொன்னேன். அவர்கள் உடனே அதை ஏற்றுக்கொண்டனர்.

    மெல்ல மெல்ல, கிராம மக்கள் அனைவரும் இணைந்தனர். ஒவ்வொரு மாதமும் “சுத்தம் – பசுமை நாள்” என்று ஒன்று வைத்தோம். அந்த நாளில் குளத்தை சுத்தம் செய்து, புதிய செடிகள் நடுவோம்.

    ஆரம்பத்தில் சிலர் “இதனால் என்ன பயன்?” என்று சந்தேகப்பட்டனர். ஆனால், குளம் சுத்தமாகி, மரங்கள் பசுமையுடன் வளரத் தொடங்கியதும் அவர்கள் மனமும் மாறியது.

    இப்போது எங்கள் கிராமம் சுற்றுப்புற கிராமங்களுக்கு ஒரு மாதிரி சூழல் பாதுகாப்புக் கிராமம் ஆகி விட்டது.

நான் உணர்ந்தது:

👉 ஒருவரின் முயற்சி சிறியது போலத் தோன்றலாம்.

👉 ஆனால் அதுவே பலரின் இதயத்தில் தீப்பொறியை ஏற்படுத்தும்.

👉 அந்தச் சிறிய தீப்பொறியே பெரிய ஒளியை உருவாக்கும்.