இலக்கிய மன்றப் போட்டிகள் - கதை கூறுதல் நிலை: 3 (வகுப்பு 9)

 இலக்கிய மன்றப் போட்டிகள்  

 மாதிரி கதைகள் 

நிலை :3  ( வகுப்பு 9)

சூழல்: 1 

    நீங்கள் ஒரு மலைப்பகுதியில் பயணம் செய்து கொண்டு இருக்கிறீர்கள் மலைப் பகுதியின் சூழலியலுக்கும் நகரப்பகுதியின் சூழலியலுக்கு உள்ள வித்தியாசத்தை கற்பனை செய்து ஒரு கதை உருவாக்குங்கள்

மலைப்பயணியின் கதை

    ஒரு நாள் நான் மலைப்பகுதிக்கு பயணம் செய்யத் தொடங்கினேன். நகரத்தில் வாழ்ந்து வந்த நான் அங்குள்ள இயற்கை உலகத்தை நேரில் காணப் போகிறேன் என்பதில் பெரும் உற்சாகம் இருந்தது.

    மலைப் பகுதிக்குள் நுழைந்தவுடன் குளிர்ச்சியான காற்று முகத்தில் மெல்லத் தொட்டது. பசுமையாகப் பரந்த மரங்கள், பறவைகளின் குரல்கள், ஓடும் ஓடைகளின் சலசலப்புச் சத்தம்—all இவையும் அந்த மலைப்பகுதியின் சூழலியலை வித்தியாசமாக ஆக்கியது. அங்கு மனிதக் குரல்களை விட பறவைகளின் பாடல்கள் அதிகம் கேட்டது. இயற்கையின் சீரான சமநிலை அங்கிருந்த உயிர்களுக்கும் மனிதர்களுக்கும் சுகத்தை அளித்தது.

    ஆனால் என் நினைவில் நகர வாழ்க்கை மீண்டும் தோன்றியது. நகரத்தில் உயர்ந்த கட்டிடங்கள், வாகனங்களின் சத்தம், புகைமூட்டம், பச்சை நிறத்தை விட சாம்பல் நிறக் கான்கிரீட் சுவர்கள் அதிகம். அங்குள்ள சூழலியல் மனிதரின் தேவைகளுக்காக அதிகம் மாறியிருந்தது. மரங்கள் வெட்டப்பட்டு சாலைகள் பரந்திருந்தன; வாகனங்களின் புகை காரணமாக தூய காற்று குறைந்து விட்டது. பறவைகள், விலங்குகள் அதிகம் காணாமல் போன சூழல்.

    மலைப்பகுதி சூழலியலில் இயற்கையும் மனிதரும் இணைந்து வாழ்ந்தனர். ஆனால் நகர சூழலில் மனிதன் மட்டுமே ஆட்சி செய்தான். மலைப்பகுதி உயிர்களுக்கு இடமளித்தது; நகரம் இயற்கைக்கு இடமளிக்கவில்லை.

    அந்த பயணத்திலிருந்து நான் உணர்ந்தது என்னவெனில்—

மலைப்பகுதி நம்மை இயற்கைக்கு நெருக்கமாக்குகிறது, நகரம் நம்மை இயற்கையிலிருந்து தள்ளுகிறது. மலைப்பகுதியின் தூய காற்று, பசுமை, அமைதி—நம் வாழ்வின் அடிப்படை. நகரங்களில் வாழ்ந்தாலும் அந்த இயற்கையின் பங்கைக் காத்து வளர்த்தால்தான் மனித வாழ்வும் ஆரோக்கியமாக இருக்கும்.

சூழல்: 2

    நீங்கள் பத்திரிக்கையாளர் என்று எண்ணி மாசு கட்டுபாடு பற்றிய உங்கள் அனுபவத்தை ஒரு கதையாக கூறுங்கள்

    நான் ஒரு பத்திரிக்கையாளர். சமூகச் சிக்கல்களை வெளிச்சம் போட்டு மக்களிடம் கொண்டு சேர்ப்பது என் பணி. சில ஆண்டுகளுக்கு முன், எங்கள் நகரத்தில் காற்றுமாசு அளவு அதிகமாகி மக்கள் மூச்சுத் திணறத் தொடங்கினர். பள்ளிக்குச் செல்லும் குழந்தைகள் முகக்கவசம் அணிய வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது.

    அந்தச் சூழ்நிலையில், நான் மாசு கட்டுப்பாடு தொடர்பாக ஒரு சிறப்பு செய்தி தொகுப்பு எழுத முடிவு செய்தேன். முதலில் தொழிற்சாலைகள் நிறைந்த பகுதியைச் சென்றேன். அங்கு கரும்புகையை வெளியேற்றும் இயந்திரக் குழாய்களை பார்த்தபோது அதிர்ச்சி அடைந்தேன். அப்பகுதியின் மக்கள் "இங்கு சூரியன் உதயமாகியும் நாங்கள் கரும்புகைக்குள் தான் வாழ்கிறோம்" என்று வலியுறுத்தினர்.

    அடுத்து நகரின் புறநகர் பகுதியில் உள்ள ஏரிக்குச் சென்றேன். பிளாஸ்டிக், வேதியக் கழிவுகள், கழிவு நீர் ஆகியவை அந்த ஏரியை நச்சுக் குழியாக்கியிருந்தன. அங்கேயுள்ள மீனவர்கள், "முன்பு இந்த ஏரியே எங்கள் வாழ்வாதாரம்; இப்போது நோய்களின் மூலமாகிவிட்டது" என்று கவலையுடன் சொன்னார்கள்.

    என் கட்டுரையில் தொழிற்சாலைகளின் பொறுப்பின்மையும், பிளாஸ்டிக் பயன்பாட்டின் விளைவுகளும், வாகன புகை காரணமாக அதிகரிக்கும் காற்றுமாசும் வெளிப்படையாகப் பதிவு செய்தேன். அதோடு, மக்கள் எடுத்து கொள்ளக்கூடிய சிறிய முயற்சிகளையும் — மரக்கன்றுகள் நடுதல், பொது போக்குவரத்தைப் பயன்படுத்துதல், பிளாஸ்டிக்கைக் குறைத்தல் போன்றவற்றையும் வலியுறுத்தினேன்.

    அந்த செய்தி வெளியான பின், நகராட்சி திடீர் சோதனைகளை நடத்தி சில தொழிற்சாலைகளுக்கு அபராதம் விதித்தது. பள்ளி மாணவர்கள் குழுவாக மரக்கன்றுகள் நடும் பணியில் ஈடுபட்டனர். சிலர் சைக்கிள் பயணத்தைத் தொடங்கினர்.

    பத்திரிகையாளராக நான் உணர்ந்தது என்னவென்றால் — சிறிய செய்தி கூட பெரிய மாற்றத்திற்குச் சாத்தியமாக முடியும். மாசு கட்டுப்பாடு என்பது அரசு அல்லது பெரிய நிறுவனங்கள் செய்ய வேண்டிய காரியம் மட்டுமல்ல; ஒவ்வொரு குடிமகனும் தனது பங்கைச் செய்ய வேண்டிய கடமை.

👉 இது தான் மாசு கட்டுப்பாடு குறித்து நான் பெற்ற மறக்கமுடியாத பத்திரிகை அனுபவம்.

சூழல்: 3

    உங்கள் நகரத்தில் மாசுபட்டை குறைக்கும் பணியில் நீங்கள் ஒரு தலைவர் என்று கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள் இந்த இலக்கை அடைய புதிய திட்டத்தை நீங்கள் எவ்வாறு செயல்படுத்துவீர்கள் என்பதை ஒரு கதையாக கூறுங்கள்

மாசுபாட்டைக் குறைக்கும் தலைவர்

    என் நகரம் பல ஆண்டுகளாக மாசுபாட்டால் சிரமப்பட்டு வந்தது. காற்றிலும், நீரிலும், சாலைகளிலும் தூசிப் படிவங்களும், பிளாஸ்டிக் கழிவுகளும் அதிகமாக இருந்தன. இந்த நிலைமையை மாற்ற வேண்டும் என்ற கனவுடன், நான் நகர மக்கள் அனைவராலும் மாசுபாட்டை குறைக்கும் குழுவின் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டேன்.

    முதல் நாளே நான் ஒரு திட்டம் தீட்டினேன். அந்த திட்டம் மூன்று படிகளாக இருந்தது:

1. அறிவூட்டல்
   பள்ளிகள், கல்லூரிகள், சந்தைகள் என எங்கு சென்றாலும் “சுத்தம் = ஆரோக்கியம்” என்ற கருத்தை பரப்பினோம். குழந்தைகளுக்கு சிறிய நாடகங்கள், ஓவியப் போட்டிகள் மூலம் விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தினோம்.

2. செயலில் மாற்றம்

   • பிளாஸ்டிக் பைகளுக்கு பதிலாக துணி பைகள் வழங்கினோம்.

   • நகரின் முக்கிய சந்தைகளில் பிளாஸ்டிக் தடுப்பு முகாம்கள் நடத்தினோம்.

   • வீட்டு குப்பைகளை பிரித்தெடுத்து (ஈரக்கழிவு – உலர்கழிவு) கொடுக்கும்படி மக்களைப் பழக்கப்படுத்தினோம்.

3. தொழில்நுட்ப உதவி

   • சாலைகளில் குப்பைகளை சேகரிக்கும் புதிய இயந்திர வாகனங்களை கொண்டு வந்தோம்.

   • மின்சார பேருந்துகளை அறிமுகப்படுத்தி, புகை வெளியீட்டை குறைத்தோம்.

   • நகரின் வெளியே மறுசுழற்சி நிலையம் அமைத்து, குப்பையை மீண்டும் பயனுள்ள பொருள்களாக மாற்ற ஆரம்பித்தோம்.

    சில மாதங்களில் நகரம் மெல்ல மாறத் தொடங்கியது. சாலைகள் சுத்தமாகின. பிளாஸ்டிக் குப்பைகள் குறைந்தன. காற்றின் தரமும் மேம்பட்டது. மக்கள் “நம்முடைய நகரம் மீண்டும் பசுமையாகிறது” என்று பெருமையுடன் சொல்லத் தொடங்கினர்.

    எனக்கு கிடைத்த மிகப்பெரிய வெற்றி என்னவென்றால், மக்கள் தாமாகவே சுத்தத்தை பாதுகாக்க முன்வந்தார்கள். ஒருவரின் கனவு, அனைவரின் ஒற்றுமையால் நிஜமாகியது.